Różnie się o tym malowidle mówi. Wygląda bardzo stylowo, jednak złośliwcy wciąż twierdzą, że to atrapa wykonana dla jakiegoś filmu. Dowodów nie ma.

Nie ma? Niestety, wystarczyło sobie powiedzieć "teraz przez chwilę spróbuję myśleć". Ortofotomapa przynosi rozwiązanie, którego nie chciałem. Nie umieszczę teraz zdjęć, bo znów to dziadostwo nie odpowiada na moje uniżone prośby. W każdym razie ściany, na której znajduje się reklama, w roku 1945 (tak jakby) jeszcze nie było. Oczywiście istniała, znajdowała się jednak wewnątrz, na styku budynków. Ten stojący równolegle do Małej, istnieje do dziś - i to na jego szczycie widzimy, co widzimy. Połączona z nim, była oficyna poprzeczna, z centralnym ryzalitem od wschodu, biegnąca z tego miejsca w kierunku Wileńskiej (dziś jest tam parking, chyba za siatką), którą z jakichś przyczyn później rozebrano. Nie było wówczas dzisiejszej możliwości przejścia podwórzem z Wileńskiej na Małą - ten fragment był zamknięty z trzech stron, z dostępem jedynie od strony Konopackiej. Ten budynek był wprawdzie niższy, jednak patrząc choćby na ubiegłoroczne zdjęcia (wybaczcie brak szczegółowego opisu przykrych rozważań ;)) muszę stwierdzić, że raczej nie było tak, jakbym chciał, żeby było :(

Cóż, jak to niedawno pisałem Koledze, Którego Śmiertelnie Obraził Brak Betonu: My tu szukamy prawdy, nie kompromisu. Ano, w tym przypadku prawda wcale mi się nie podoba - i cóż z tego ;)

Inna rzecz, że na fotoplanie 1935, owego poprzecznego fragmentu nie widzę - był jednak znacznie niższy, prawdopodobnie parterowy, więc mógł się schować w cieniu, którego tam akurat strasznie jakoś dużo. Skądinąd - gdyby ktoś koniecznie chciał umieścić reklamę - znacznie lepszą lokalizacją byłaby północna (także ślepa) ściana tego samego budynku, przez istniejący prześwit świetnie widoczna z Małej. Gdyby miała być umieszczona jak dziś, od zachodu i w dodatku tuż nad dachem sąsiedniego budynku (gdy powyżej mnóstwo niewykorzystanego miejsca)... ja bym na to nie dał grosza.