Już niebawem. Ci, którzy coś tam chcą w związku ze zbliżającym się pierwszym dniem sierpnia uczynić, powoli zaczynają ćwiczyć stanie na baczność...

Po raz drugi (dopiero, jednak od niedawna istniejemy), Stowarzyszenie organizuje akcję, której jednym z elementów jest porządkowanie powstańczych mogił na Powązkach Wojskowych (http://www.kolejkamarecka.pun.pl/viewto … 400#p28400 ). Mała to rzecz, na miarę naszych możliwości, ale z założenia ma to być przede wszystkim gest: chcemy pokazać ostatnim żyjącym uczestnikom tamtych wydarzeń, że mają komu dziedzictwo tych dni przekazać, że nie zapomnimy o ich ofierze, gdy odejdą. Bardzo niewiele - coś jednak próbujemy robić.

Nie chciałem tego tematu poruszać rok temu. To było zaraz po 1 sierpnia, niedługo po moich - mocno, nawet tu, oprotestowanych - gorzkich uwagach na temat wyjścia Powstania z mody... http://www.kolejkamarecka.pun.pl/viewtopic.php?id=1700 Wtedy nie chciałem, teraz jest lepszy moment - jeszcze jesteśmy przed tą datą.

Po ubiegłorocznej rocznicy, pojawiły się tu i ówdzie interesujące informacje. Według tych przekazów, za pieniądze zbierane przez wolontariuszy związanych z Muzeum Powstania Warszawskiego, udało się odnowić niektóre powstańcze mogiły i pomniki. Z wielką radością kiedyś jeden z takich tekstów znalazłem... (http://blog.zw.łomatko, miało być com.pl/zabytki/2011/09/29/odnowia-powstancze-groby/ ), po czym, przeczytawszy, odniosłem smutne wrażenie, że ktoś usiłuje sobie przypisać również działania wykonane przez nas. Stosowny fragment:

Dotychczas muzealnikom udało się odremontować m.in. 41 mogił powstańczych (...) Zadbano też o grób Piotra Lędziakowskiego, Józefa Kwiecińskiego oraz rodziny Gąsowskich, dwa pomniki: zgrupowania RÓG (...)(podkreślenia moje)

Według informacji uzyskanych m. in. od śp. Andrzeja Rumianka ze Środowiska Zgrupowania AK "Róg", nigdy nie przeprowadzano żadnych prac przy - całkiem zresztą niedawnym i z pewnością nie wymagającym obecnie remontu - pomniku żołnierzy Zgrupowania. Natomiast tymi, którzy o ów pomnik gruntownie zadbali w roku ubiegłym, byliśmy my. Niezgodne z prawdą informacje na temat rzekomego udziału Muzeum w remoncie (jakim znów remoncie?) pomnika "Roga" ukazały się w roku ubiegłym m. in. na blogu Natalii Bet i łamach Naszego Dziennika.

Sądziłem, że to już wszystko. Niewiele mogliśmy, niewiele zostało uczynione - i tak naprawdę nieważne, dzięki komu żyjący jeszcze rok temu kombatanci mogli godnie świętować kolejną rocznicę Godziny 'W". Dla nas najważniejsze było, że mogliśmy spłacić choć odrobinę zaciągniętego długu. Niestety, mijające miesiące zdają się świadczyć, że nasza chęć uhonorowania uczestników Powstania komuś chyba trochę przeszkadza, ktoś też chyba próbuje przywłaszczyć sobie efekty naszych skromnych wysiłków.

Wielokrotnie, bywając na Powązkach w ciągu ubiegłego i bieżącego roku, widziałem dobrze schowane za pomnikami szarfy Stowarzyszenia i KNHW. Notoryczne przenoszenie wiązanek i chowanie napisów można przy dużej dozie dobrej woli usiłować sobie tłumaczyć warunkami pogodowymi (skądinąd, z nieco zaniedbanego grobu ppłk. Leśnika, wiązanka sztucznych kwiatów z szarfą KNHW znikła całkiem). Niemniej dziś... Przed rozpoczęciem tegorocznej akcji porządkowania grobów, wybraliśmy się na rekonesans. Odwiedziliśmy kolejne groby, doszliśmy do naprawianej i porządkowanej przez nas rok temu mogiły 104 Kompanii Syndykalistów...



Co to tam się tak przy naszej wstążce żółci?



Jeszcze bliżej...



I jeszcze...



No właśnie... Muzeum Powstania... My tego nie przywiązaliśmy, jakiś czas temu tego nie było, na pewno nie było tego 1 sierpnia ubiegłego roku:



i zbliżenie, dla pewności:



Coś tam sobie czasami o historii czytam. Ludzka wielkość wciąż potrafi mnie zaskoczyć. Małość zaskakuje wciąż, bez konieczności czytania.

Do głowy by mi nie przyszło i absolutnie nie twierdzę - to by było naprawdę bez sensu - że kopie pod nami MPW. Coś się jednak zadziało, paskudnego. Ktoś takie wywieszki przyczepia - czyżby dla udowodnienia, że wykonał coś, za co mu się należy gratyfikacja? Dla weteranów zrobimy, co się tylko da skromnymi siłami i środkami uczynić. A ci, którzy w tak marny sposób próbują cokolwiek z naszych działań sobie przypisać... Brak mi słów, oni by zresztą tego nie zrozumieli, czego bym tu nie napisał. Ja nie mówię ich językiem, oni nie używają mojego. Żyjemy w innych światach. I bardzo się cieszę, że nasz świat jest inny, niż ten ich.

Ci, dla których coś robimy, wiedzą - reszta jest... (dośpiewajcie sobie)