Są tu już podobne prześmiewcze i niesmaczne wątki i już ich miałem nie produkować, nie mogę się jednak powstrzymać. Spłakany jestem jak nie wiem co (jak bóbr?), gdyż niechcący wpisałem sobie w wyszukiwarkę frazę "historia Muranowa". Aj...

Pomijam rewelacje wikipedyczne, bo to norma (choć fajne są, owszem), ale gdzie indziej też twórczość wielce radosna. Na dobry początek coś takiego (materiał nieobrobiony, bo nie mam czasu na takie zabawy, pisownia zachowana):

Muranów jest warszawskim osiedlem mieszkaniowym powstałym za panowania Jana III Sobieskiego w XVII wieku, a zaprojektowanym przez włoskiego architekta Józefa Bellottiego w 1686r. Nazwa osiedla Muranów pochodzi od pałacyku Murano.  W pierwszej połowie XIX w.  tutaj znajdowało się centrum miasta, a przy takich ulicach jak Orla, Elektoralna i Leszno mieszkali Juliusz Słowacki, Antoni Malczewski czy młodziutki Cyprian Kamil Norwid. Do 1943 r. Grzybów i Muranów należały do najbardziej zaludnionych dzielnic na świecie. W okresie międzywojennym było zamieszkane w większości przez ludność robotniczą wyznania mojżeszowego, co wpłynęło zapewne na decyzję o lokalizacji getta podczas II wojny światowej. W czasie wojny dzielnica została całkowicie zniszczona, po wojnie została odbudowana na ruinach warszawskiego getta  według projektu architekta Bohdana Lacheta (od 1946r.). Malowniczy, pagórkowaty krajobraz tej części miasta, który nieświadomemu przechodniowi wyda się dziś naturalnym ukształtowaniem terenu, stanowią pokryte ziemią hałdy gruzu, na których stoją muranowskie domy, zbudowane z pustaków powstałych ze zmielonego gruzu i betonu. Gruz jako fundament pod przyszłą dzielnicę oraz gruzobeton jako podstawowy materiał budowlany ucieleśniać miało ideę miasta odradzającego się ze zgliszcz, powstającego do życia jak feniks z popiołów. Surowość założenia i jego oryginalność miały podkreślać nietynkowane elewacje domów z szarordzawego gruzobetonu, przytykane jedynie jasnymi obramieniami okien. Architektura w stylu obowiązującym w okresie powojennym - realizm socjalistyczny - pełno było tu schodów i kamienic z monumentalnymi bramami, cegła, beton, gruz i wesołe malowidła. Socrealizm nawiązywał głównie do architektury klasycystycznej z XVIIIw. i I poł. XIXw. Była to jednak odmiana uboga i uproszczona. W samym centum Muranowa, przy ul. Anielewicza znajduje się pomnik Bohaterów Getta, przy ul. Dzielnej Muzeum Więzienia "Pawiak", przy ul. Stawki słynny Umschlagplatz. Obiektem charakterystycznym jest tzw. osiedle Muranów II, czyli potężny blok mieszkalny w stylu socrealizmu, kształtem przypominającym złączone: prostokąt, koło i trapez. Leży on w kwadracie ulic: Andersa, Anielewicza, Zamenhofa i Nowolipki. Wewnątrz znajdują się trzy podwórka, (potocznie: Milicyjniak, Okrąglak, Trzecie podwórko), w tym jedno otwarte. Nazwy pochodzą od: Milicyjniak, od sąsiedztwa z pałacem Mostowskich; Okrąglak, od kształtu z otwarciem na tzw. alejki [skwer z pomnikiem Żołnierza Polskiego z roku 1963 według projektu Xawerego Dunikowskiego.]; Trzecie podwórko po prostu nie posiadało nazwy. Według propagandowej wersji to w odpowiedzi na postulaty obywateli, którzy nie chcieli mieszkać w tak smutnym otoczeniu, wiosną 1951 roku rozpoczęto generalne tynkowanie Muranowa. Na jasnych tynkach domalowywano ornamenty, na gzymsach doklejano ozdoby. Muranów miał być przede wszystkim wesoły i kolorowy. Dzisiaj uchodzi za dzielnicę spokojną... :). (...)

Pochodzi toto ze strony http://muranowcity.w.interia.pl/history.html