Kolejka Marecka - zaciekawiamy Warszawą

1945 - diametralnie zmieniły się losy II wojny światowej  w wyniku wypowiedzenia Niemcom wojny przez Turków ...

Nie byłoby pewnie konieczne takie poświęcenie narodu Ataturka, gdyby 13 lat wcześniej Niemcy nie nadali obywatelstwa niemieckiego pewnemu austriackiemu malarzowi pokojowemu ...

Pokojowemu ...

No popatrz, artysta i, podobno, w dodatku, chłopców lubił


"Ten wąsik, ach ten wąsik ...

chrisfox napisał:

1831 – Bitwa pod Olszynką Grochowską.

Temu wydarzeniu poświęcony był pomnik stojący na dzisiejszej ul. Terespolskiej u zbiegu z Groszowicką:



Ten pomnik jednak rozebrano przy pierwszej nadarzającej się okazji w 1916 roku, czyli niedługo po wyjściu Rosjan z Warszawy. Jeżeli byłby ktoś ciekawy, kilka słów o pomniku można znaleźć tutaj: http://www.twoja-praga.pl/praga/dawna_praga/1374.html i tutaj: http://sowa.website.pl/cmentarium/Cmentarze/CmWZ_4.html

He he he, radio Erewań? Możesz mi przypomnieć jaki pomnik carskiej chwały się wtedy ostał? Z cerkwi to mi się wydaje, że została praska i wolska (w zasadzie kaplica cmentarna). Polecane przez Ciebie książki napisał niejaki Pan Aleksander Sosna z Białegostoku. Ma on sprcyficzne zdanie co do zasadności tego, że Białystk leży w granicach Polski:-)  Ale kolekcjoner pocztówek ceniony...

Ostatnio edytowany przez afmks (26.02.2012 09:01:05)

Po słoiki jeździłem, nie mogłem wcześniej odpisać. Wybaczcie

weldon napisał:

Pomnik Budowniczych Traktu Brzeskiego ...

Mnie uczyli, że wybudowane z inicjatywy Stanisława Staszica obeliski w Grochowie i Terespolu, były pomnikami właśnie "Budowniczych Traktu Brzeskiego". Taki pierwszy pomnik pracy... Ale to prowincjonalna szkoła była. To zła szkoła była...

Aleksander I Pawłowicz przy brukowaniu Traktu Brzeskiego nie pracował, więc chyba to nie jest pomnik chwały Cesarstwa Rosyjskiego... Jeżeli pójdziemy tym tropem do tego worka proponuję wrzucić pomniki księcia Józefa i niejakiego Mikołaja Kopernika. Za cara sobie te pomniczki wymyślono to i wszechruskiego cara sławią

weldon napisał:

Coś jeszcze, ale to dopiero, jak się do tej książki dobiorę z powrotem.

Pan Aleksander przetłumaczył i wydał ciekawą publikację Kiryła Sokoła p.t. "Rosyjska Warszawa". Ty zapewne myślisz jednak o pozycjach p.t. "Kopuły nad Wisłą" i "Stulecie w kamieniu i metalu". Pan Aleksander Sosna jest ich współautorem, pomocą w pisaniu służył mu Kirył Sokół. Gdybyś, drogi weldonie, nie mógł znaleźć tych książek, na PW wysyłam Ci adres mailowy do Pana Aleksandra. Myślę, że chętnie Ci pomoże




Teraz trochę poważniej (?):

1. teza:

weldon napisał:

dostatek pomników i cerkwi się wtedy ostał

2. antyteza:

afmks napisał:

Z cerkwi to mi się wydaje, że została praska i wolska (w zasadzie kaplica cmentarna).

3. proteza )))):

weldon napisał:

No i trochę cerkwi na kościoły poprzerabiali - np. w Rembertowie, w Twierdzy Modlin.

W Warszawie istnieją obecnie dwie cerkwie obrządku prawosławnego:
a) Sobór Św. Marii Magdaleny. Zbudowany jako cerkiew prawosławna Patriarchatu Moskiewskiego, nigdy nie zmieniła swego przeznaczenia.
b) cerkiew Św. Jana Klimaka na cmentarzu prawosławnym na Woli. Tak na prawdę zbudowana jako mauzoleum syna ówczesnego arcybiskupa warszawskiego i nadwiślańskiego Hieronima.
Więcej wolnostojących cerkwi w Warszawie nie ma. Jest jeszcze kilka kaplic i greckokatolicka cerkiew Zaśnięcia NMP. Tej ostatniej jednak z prawosławiem bym nie łączył. Pozostałe cerkwie albo zburzono (Modlin i inne) albo oddano innym Kościołom (Rembertów i inne). Była też grupa cerkwi rekoncyliowanych (między innymi obecna katedra polowa Wojska Polskiego na Długiej). W sumie z około piętnastu - siedemnastu wolnostojących warszawskich cerkwi (nie liczę kaplic) w 1914 roku po kilku latach zostały dwie. Tyle ile potrzeba było wówczas wiernym Kościoła Prawosławnego.




Podsumowując:

weldon napisał:

dostatek pomników i cerkwi się wtedy ostał.

Tak, też nazwałbym to dostatkiem. Te dwie cerkwie.

weldon napisał:

To tak a propos pewnej dyskusji
Wtedy też sobie kilka zostawiliśmy i pomników i cerkwi, mimo wszystko,

Tak. Nie ukrywam, że a propos pewnej dyskusji napisałem post #6. Cerkwi, jak już wspomniałem, zostawiliśmy sobie dwie. Na listę zostawionych pomników czekam. Listę pomników sławiących pobyt i władztwo Rosjan nad Wisłą rzecz jasna... nie pomników Traktów Brzeskich, Koperników, Szopenów, Mickiewiczów...

weldon napisał:

że jednak w innych warunkach to było stawiane

Raczej w innych warunkach było rozbierane. Inne czasy, inni ludzie. Nie będę dalej wywodził bo znowu będę najczęściej cytowany na wszystkich wątkach. Wybaczcie złośliwość, jakoś nie mogłem się powstrzymać...

Ostatnio edytowany przez afmks (26.02.2012 22:40:13)

No proszę... Ten Erewań to tam, gdzie pracuje Borat Sagdijew?

To jest straszne mieć ten typ poczucia humoru, co własny ojciec.

1863 r. - w Warszawie umiera zasłużony dla jej walorów architektonicznych Henryk Marconi.
1925 r. - Japończykom odbiło i nawiązali stosunki dyplomatyczne z ZSRR.

Pytanie:

weldon napisał:

Czy z tego wynika, że ja napisałem, że nasi przodkowie mieli do zburzenia tylko dwie cerkwie i dlatego je ostawili?

Odpowiedź:

afmks napisał:

W sumie z około piętnastu - siedemnastu wolnostojących warszawskich cerkwi (nie liczę kaplic) w 1914 roku po kilku latach zostały dwie

weldon napisał:

A z traktem to jak ze Starynkiewiczem: dobry był, bo służył nam, czy zły, bo na chwałę cara i po to, żeby jego wojska szybciej mogły spacyfikować Warszawę był wybudowany?

Widzę, że kilka słów wyjaśnienia się należy. Trakt Brzeski wybudowany jako jeden z wielu łączących stolicę Królestwa z pozostałymi częściami kraju. Głównym promotorem tych poczynań był Stanisław Staszic działający w Radzie Ogólnej Budownictwa, Miernictwa, Dróg i Spławów. Jeżeli tą drogą sunęły rosyjskie kolumny w celu uspokojenia "polskoj miateżi" to już ani Staszica ani Traktu wina.

Wśród moich znajomych jestem znanym rusofilem. Mam dużo rodziny rozsianej po Rosji. Zmierzyłem ten kraj wielokrotnie. Piszę to dlatego, żebyś zrozumiał, że atakuję nie Rosjan i wszystko co rosyjskie tylko wszelkie zapędy imperialne Rosji (czy to białej czy czerwonej). Dlatego nie godzę się na pomniki rosyjskiej dominacji nad Wisłą. Dlatego niszczenie tego typu pomników po roku 1915 uważam za chwalebną - dzięki za to naszym przodkom, że stać ich było na to. Hańbą jednak polskiego państwa była akcja burzenia cerkwi na Chełmszczyźnie i Podlasiu w roku 1938.

Dajmy sobie z opłotkami tematu. mówmy o sednie. Widzę, że to tutaj sposób na spostponowanie dyskutanta o innych poglądach. Szkoda, bo rzadko w sieci można spotkać ludzi inteligentnych.

p.s.
Czekam na wyniki lekturu dzieł panów Sosny i Sokoła.

Uzbeccy Karakałpacy taką nienawiścią do Kazachów nie pałają, bardziej nie lubią miejscowych Tadżyków. Oskarżają ich za źle wykonaną irygację pól bawełny. Kazachowie co prawda do dziś nie mogą zapomnieć urazy Chanatowi Uzbeckiemu chociaż większą żywią do Dżungarów. Wszystkich zaś razem nie cierpieli Timurydzi ale kto tam już o nich pamięta? Żeby w tym wszystkim znaleźć wspólny mianownik należałoby tu przypomnieć postać Leona Barszczewskiego ale to już inna historia... nie na tę datę (25 lutego). O nim będzie okazja 22 marca, w rocznicę palnięcia sobie w łeb u stóp klasztoru jasnogórskiego.

Ostatnio edytowany przez afmks (27.02.2012 11:01:39)

weldon napisał:

To święto wypędzenia Polaków z Kremla to przypadkiem świętują.
Ot, akurat wolna data im się trafiła

Wolna data jak wolna data... Moskiewski kreml nieczęsto zajmowały inne wojska. Z Francuzami zawsze się Rosjanie lubili to jakoś niepolitycznie było pamiętną gościnę wypominać. Z Polaczkami inaczej, wszak "kura nie ptica, Polsza nie zagranica" a każdej władzy wróg potrzebny)))



p.s.
Czekam na wyniki lekturu dzieł panów Sosny i Sokoła.