Kolejka Marecka - zaciekawiamy Warszawą

chrisfox napisał:

1951 ...

Z tegoż powodu dziś święto Wyklętych ...

Jeżeli komuś po drodze by było to w ICDS, w Łomiankach, wystawa zdjęć będzie z tej okazji:

http://www.icds.pl/pliki/p_dokume_1.jpg

Nie byłem (jeszcze), więc rekomendacji udzielał nie będę, ale zaprosić mogę


1940 -  W „Dzienniku Urzędowym Okręgu Szefostwa Warszawa przy Generalnym
Gubernatorze na zajętych obszarach polskich" (nr 3) ogłoszono zarządzenie gubernatora
Fischera o rozciągnięciu „obowiązku pracy dla ludności polskiej w Gubernatorstwie
Generalnym na młodzież w wieku 14 do 18 lat".

1941 -Niemcy rozplakatowali wezwanie do przeszkolonych wojskowo mężczyzn Polaków
o wstępowanie do dobrowolnej pomocniczej służby policyjnej przy pilnowaniu baraków
w obozach pracy przymusowej dla Żydów.

„Biuletyn Informacyjny" (z datą 6.III) ogłosił w imieniu czynników podziemnych reprezentujących Rząd Polski w Londynie
oraz dowódcę ZWZ kategoryczny zakaz zaciągania się do tego rodzaju służby, ponieważ:
„dobrowolna służba Polaków pod komendą niemiecką jest zdradą narodową.
Służba pomocnicza dla policji (żandarmerii) może być zmuszana do czynów hańbiących dobre imię Polaków.
Rząd Polski przebywający na obczyźnie, już w roku ubiegłym polecił wstrzymać się od wszelkich choćby
tylko pozorów współdziałania w antyżydowskiej akcji organizowanej przez Niemców".

1942 - 1-2 marca przeprowadzony jest przez Wydział Statystyczny Zarządu Miejskiego spis ludności.
„W nawiązaniu do sposobu przeprowadzania spisu NKW informuje, że „przy rozbijaniu mieszkańców każdego lokalu na płeć,
wiek i przynależność narodową wyróżnia się następujące grupy narodowościowe:
Niemców („Reichsdeutsche" i „Volksdeutsche"), Polaków, Ukraińców, Żydów i innych (tzw. „Deutschstaemmige" czyli Niemcy z pochodzenia,
Białorusini, Rusini, Górale, Rosjanie, Cyganie i cudzoziemcy).
W wyniku spisu okazało się, że Warszawa ma 938 000 mieszkańców, w czym 42% mężczyzn.
W mieście mieszka 16 500 cywilnych Niemców, 1900 Ukraińców i 5600 osób innych
narodowości."

1944 - wywieziono — po dłuższej przerwie — pierwszy transport z Pawiaka do obozu koncentracyjnego:
70 kobiet do Ravensbruck.
W pobliżu więzienia stracono grupę kobiet — kilka Żydówek i 7 Polek.

Tegoż samego dnia Niemcy rozpoczęli wielką prowokację, polegającą na informacji, iż każdy, kto posiada w wojsku polskim na zachodzie
kogoś bliskiego, może z nim nawiązać kontakt korespondencyjny, na warunkach ustalonych przez Niemców.
Ustosunkowuje się do tego komunikatu „Biuletyn Informacyjny" (nr 10 z 9.III), pod tytułem "Wielka prowokacja":

„Przed dwoma zaledwie tygodniami oddziały polskie armii gen. Andersa weszły do akcji
bojowej na froncie włoskim, i to na mniej ożywionym odcinku.
I oto już 1 b.m. warszawski «szmatławiec» ogłosił urzędowy komunikat, że «wielka liczba» (tak!)
żołnierzy polskich znalazła się tam w niewoli niemieckiej i że «spełniając płynące z wielu stron życzenia» (tak!)
władze niemieckie uruchamiają swobodną z nimi wymianę listów dla rodzin w Kraju.
«Treść i rozmiary listów — nadesłanych przez rodziny — nie podlegają żadnym ograniczeniom, a
w niedługiej przyszłości można będzie składać wnioski o zwolnienie tych jeńców.

Zbyt dobre, aby było prawdziwe i... uczciwe.
Każda armia, przestrzegająca podstawowych obyczajów międzynarodowych, dopuszcza korespondencję jeńców z rodziną,
poddając ją zresztą cenzurze.
Ale zwykle pierwszym jej początkiem jest list od jeńca, oznaczający, iż dostał się do niewoli i przynoszący adres.
Niemcy, łżąc jak najęci o «wielkiej liczbie» polskich jeńców (w dodatku mówią o «oddaniu się w niewolę niemiecką»,
podsuwając nikczemną myśl, że nastąpiło ono dobrowolnie!) dokonywują po prostu prowokacji: chcą zebrać
nazwiska żołnierzy polskich na obczyźnie i adresy ich rodzin w Kraju, nietrudno domyśleć się dla jakich celów.
Byłoby niewybaczalną naiwnością dać się złapać na ten ordynarny kawał."