Kolejka Marecka - zaciekawiamy Warszawą

RADZYMIÑSKA OPOWIE¦Æ DOJAZDOWA

- WidziaÂłeÂś podanie Laty? Ale ten bramkarz od nich - jakÂą szmatĂŞ puÂściÂł - i to pod brzuchem.
- Nooo, a z Tomaszeskiego siĂŞ Âśmieli. CoÂś czujĂŞ Âże nie pĂłjdzie tym Angolom dzisiaj, jak mi jutro z pociÂągiem.
WybeÂłkotaÂł ZdzisÂław tradycyjnie wymawiajÂąc nazwisko bez "w" w koĂącĂłwce.
- No dobry byÂł, dobry! To co Zdzisiu, za gola? Bo juÂż polane.
- Za gola! Eeee WÂładek, ostatnio miaÂłeÂś lepszego tego siuwaksa.
- Nie marudŸ, ledwo na mecz zd¹¿yliœmy wykapaÌ. Pij!
- A wypijĂŞ. Mecz meczem, ale wiesz, WÂładziu, robota niepewna. Szwed jakiÂś siĂŞ krĂŞci po Stalowej, kupiĂŚ chce wszystko, do goÂłych Âścian. PrĂŞdzej mu drugi potop czĂŞstohoski w tendrze zrobimy niÂż cokolwiek wywiezie!
Tymczasem Zdziœkowi coœ bimber za dobrze podchodzi³, dom daleko, robota na wpó³ do czwartej, i nie honor by³o gospodarza o nocleg prosiÌ. ChoÌ dziesi¹tej wieczór jeszcze nie by³o, to ju¿ ciemno za oknem. Niestety twardy gwóŸdŸ przybi³ Zdziœkow¹ g³owê do sto³u, razem z honorem i golem dla Anglików.
Nad ranem WÂładek szarpie przygwoÂżdÂżone ramiĂŞ.
- Zdzisiek! Zdzisiek!
- Cooooo. Ile jest?
- Po meczu. Ciuchcia gwizdaÂła na Radzyminie bo odjechaÂła czwarta piĂŞtnaÂście do Warszawy przy okazji zegarek ustawiÂłem. Nie masz sÂłuÂżby dzisiaj?
- Maaam. ÂŁeb mnie boli. JadĂŞ tym za cztery szĂłsta, a ktĂłra godzina?
- Czwarta dwadzieÂścia.
- Ty, lecĂŞ! ParowĂłz zimny! Gdzie mam buty?
- Tu masz. WeÂź mĂłj rower bo przez te bagna pod Dybowem to nie przejdziesz. LeĂŚ!
- MĂłj Âłeb! WÂładek coÂś mi daÂł? Pewnie parowĂłz nie dopilnowany, nie rozpalony, bo mÂłody nie da sam rady!
- Dobra bierz na klina co zostaÂło, ze dwie setki jeszcze bĂŞdÂą.
- Dobre i tyle. Lecê, parowóz zimny, nie zd¹¿ê, ukatrupi¹ mnie!! Dawaj ten rower!! Jeszcze deszcz pada - wêgiel mokry bêdzie.
Zdzisiek o ile móg³ wsi¹œÌ na rower, tak nie by³ w stanie zauwa¿yÌ kiedy Syrenka "stoczwórka" ledwo wyhamowa³a przed nim na Wo³omiùskiej.
- Jak jeÂździsz tym kuroÂłapem burÂżuju!
Rowerzystê poruszaj¹cego siê pijackim wê¿ykiem, niepokoi³y na przemian dwie rzeczy. Zimny parowóz i coraz wiêkszy ból g³owy. Wzrok nie pozwala³ na wiêcej ni¿ zobaczenie wiruj¹cego œwiata w promieniu kilku metrów. Mijaj¹c po prawej koœció³, zza kolejkowego muru po lewej, unosi³ siê uspokajaj¹cy i dobrze znany Zdziœkowi dym.
- No, mÂłody siĂŞ wyrabia.
WybeÂłkotaÂł z ulgÂą dojeÂżdÂżajÂąc do skrzyÂżowania, w momencie gdy ochlapaÂł go hamujÂący autobus z Wyszkowa.
Na peronie pierwszym czekaj¹ cztery nieco zaniedbane wagony osobowe w kolorze oliwkowym, powoli nape³niaj¹c siê ludŸmi. Odjazd za szeœÌ pi¹ta, jeszcze nieca³y kwadrans. W jednym z uchylonych okien s³ychaÌ donoœne narzekanie, o wêglu - ¿e go ¿a³uj¹ i po co te kozy w wagonie, a zima idzie, i zimno bêdzie, ¿e ³obuzy w Markach znowu szybê wybij¹, a komunê i tak szlag trafi. Ot, dzieù jak co dzieù na Radzyminie W¹skotorowym.
Od strony wyjazdu ze stacji, manewruje swoim pupilkiem, parowozem Px-em "dziewiêÌset czternastk¹" doœwiadczony maszynista Lisowski. Za chwilê podepn¹ siê do sk³adu i zawioz¹ przepe³niony poci¹g, pe³en si³y roboczej i klienteli bazaru Ró¿yckiego. Zdzisiek w biegu wrzuca rower do drezyniarni. Korzystaj¹c z tego ustronnego kantorka, dopija klina z W³adkowej butelki i biegnie do parowozu. Ledwo dostrzega numer swojej maszyny. Px48 1911.
W peronie na drugim torze stojÂą identyczne trzy wagony, czekajÂące na parowĂłz ZdzisÂława.
- MÂłody, co zepsuÂłeÂś tym razem?
- DzieĂą dobry! Oj chyba sÂłabo dzisiaj ze zdrowiem u mechanika, panie Zdzisiu, co?
- Dzieù dobry Andrzejku. Ale nie interesuj siê m³ody, kiedyœ siê dowiesz. Powiedz lepiej jak naszego grata rozpali³eœ. Sam? Od pó³tora miesi¹ca siê uczysz i nie wierzê ¿e sam rozpalasz, pewnie Mietek ci pomóg³. Punkty obsmarowane?
- No, pan Lisowski mi pomĂłgÂł.
- Aaaa, Berecik, poczciwina z niego. Bêdê musia³ Lisoskiemu na fajrant butelkê zanieœÌ bo znowu mnie wyrêcza. M³ody, kosztujesz mnie, ale dzisiaj darujê. Nie mam si³, ³eb boli, kiedyœ zrozumiesz, M³ody. Dokoùcz robotê ja ci powiem co i jak. Teraz lecê siê przebraÌ.
K¹tem oka dy¿urny zauwa¿y³ jak dziwnie chaotyczny Zdzisiek wywin¹³ or³a prosto w ka³u¿ê przy zwrotnicy przed peronem. Lecz by³ zbyt zajêty puszczaniem poci¹gu do Warszawy. "Potem siê nim zajmê" pomyœla³.
Mija 5 minut przebrany ZdzisÂław woÂła:
- MÂłodyyyy, pojechali, tor wolny! W nagrodĂŞ dawaj, obracaj na talerzu naszÂą jedenasteczkĂŞ i podjedziesz do pociÂągu. Ja skoczĂŞ po papiery do dyÂżurki. Tylko pamiĂŞtaj o hamulcu! CiÂśnienie masz? Nie! Czekaj, dzisiaj MaÂłecki z lizakiem lata, on mnie teraz udupi. Ty pĂłjdziesz do niego, tylko uwaÂżaj bo menda straszna. Jakby pytaÂł o mnie to powiedz Âże przyjdĂŞ po manewrach. Aaa i zapytaj o wynik meczu.
- Dobra idĂŞ.
Stylowy zegar peronowy pokazaÂł rĂłwniutko godzinĂŞ piÂątÂą.
Mechanik wdrapa³ siê na maszynê pomagaj¹c sobie kolanami o pod³ogê. Ledwo œwita, deszcz pada, widocznoœÌ marna. Samopoczucie jeszcze gorsze! Wczorajszy mecz sieje coraz wiêksze spustoszenie w organiŸmie Zdzis³awa. Odhamowa³. Z wyczuciem dotkn¹³ przepustnicê i maszyna powoli wjecha³a na obrotnicê. Robi³ to setki razy, ¿aden kac go nie rozproszy. W tym momencie wraca m³ody pomocnik i z daleka krzyczy.
- Jeden jeden mamy awans!!
- Dla kogo? ZawoÂłaÂł ZdzisÂław stojÂąc tyÂłem do kotÂła, podpierajÂąc siĂŞ lewÂą rĂŞkÂą o krawĂŞdÂź budki maszynisty.
- Panie ZdziÂśku jak to dla kogo? No remis byÂł!
- Aaaa dobra, dobra ale nie krzycz tak i Âłap za obrotnicĂŞ.
Odburkn¹³ mechanik popêdzaj¹c m³odego, przy okazji robi¹c spory zamach rêkoma. W tym momencie poczu³ ból w prawej rêce. Uderzy³ mocno w dŸwigniê przepustnicy. Ta wiernie uderzy³a par¹ w silniki... 180 konna maszyna ruszy³a gwa³townie przed siebie.
- Nawrotnik! MĂłj BoÂże, nie przestawiÂłem. Hamulec! CegÂły! SkÂąd cegÂły w budzie? Co jest, Andrzej! StĂłj!
Za póŸno.
NiezrĂŞcznÂą ciszĂŞ przerwaÂł kawaÂłek muru osuwajÂący siĂŞ po Âścianie tendra strÂącajÂąc tabliczkĂŞ "Ptx48".
22 tony sapi¹cej stali ruszy³o z obrotnicy w stronê miasta. Za obrotnic¹ znajdowa³ siê króciutki tor zakoùczony przerdzewia³ym koz³em oporowym. Okaza³ siê ¿adn¹ przeszkod¹, tak samo jak mur oddzielaj¹cy stacjê od ulicy. Lokomotywa bez szyn wyjecha³a do po³owy swojej d³ugoœci na chodnik, ryj¹c sobie drogê obrze¿ami kó³.
Gdy opadÂły resztki kurzu Andrzej przeskakuje po gruzach i wskakuje do budki
- Panie ZdziÂśku nic panu nie jest?
ZdzisÂław, choĂŚ juÂż zupeÂłnie trzeÂźwy, nie byÂł w stanie cokolwiek odpowiedzieĂŚ.
Przybiega z krzykiem dyÂżurny ruchu, MaÂłecki.
- CoÂście zrobili?! Jak moÂżna byÂło obrotnicĂŞ przejechaĂŚ?! I to przez mur?! PrzecieÂż tam jest kwiaciarnia! Zdzisiek, wjechaÂłeÂś w kwiaciarniĂŞ!
ChÂłopie chodÂź do dyÂżurki, owinĂŞ ci rĂŞkĂŞ. MÂłody, czekaj na pierwszy pociÂąg z Warszawy, za parĂŞ minut powinni byĂŚ. Powiedz im, niech natychmiast siĂŞ odepnÂą w peronie i wyciÂągnÂą was na odstawczy, pod sam oporek. Tylko bez haÂłasu i Âżeby ludzie nie widzieli! A o szĂłstej przyjdÂą warsztatowcy to niech sprzÂątnÂą chodnik i skoczÂą po cegÂły do Gieesu. Nim przyjedzie pociÂąg to biegnij na ZduĂąskÂą po mojego zmiennika, on najbliÂżej z nas mieszka, dwieÂście metrĂłw masz po drugiej stronie szosy i niech juÂż przed szĂłstÂą zaczyna to sprzÂątaĂŚ do Âśrodka. Ja zajmĂŞ siĂŞ ZdziÂśkiem i zaÂłatwiĂŞ na komendzie Âżeby problemĂłw nam nie robili.
NastĂŞpnego dnia w Radzyminie plotkowano o kolejarzach co chcieli do monopolowego podjechaĂŚ na miasto.
Kolejarze dÂługo opowiadali anegdoty, jak to sobie Zdzisiek w Nasielsku radzi bo przynajmniej obrotnicy tam nie majÂą...