Kolejka Marecka - zaciekawiamy Warszawą

MyÂślĂŞ, Âże w trzeciej serii bĂŞdzie znĂłw zadeptywaÂł Krakowskie.

Ostatnio edytowany przez ines (20.05.2009 19:39:39)

Podebrane, ale w sam raz pod tÂą polskÂą wybitnÂą produkcjĂŞ.

Pani kazaÂła na lekcjĂŞ przygotowaĂŚ dzieciom historyjki z moraÂłem. Historyjki mieli dzieciom
opowiedzieĂŚ rodzice. NastĂŞpnego dnia dzieci po kolei opowiadajÂą, pierwsza jest MaÂłgosia. -
Moja mamusia i tatuÂś hodujÂą kury - na miĂŞso. KiedyÂś kupiliÂśmy duÂżo pisklÂąt, rodzice juÂż
liczyli ile zarobi¹, ale wiêkszoœÌ umar³a. - Nie licz pieniêdzy z kurczaków, zanim nie
dorosnÂą - tak powiedzieli rodzice - Bardzo Âładnie. NastĂŞpny Mareczek: - Moi rodzice majÂą
wylĂŞgarnie kurczÂąt. KiedyÂś kury zniosÂły duÂżo jaj, rodzice juÂż liczyli ile zarobiÂą, ale z
wiĂŞkszoÂści wykluÂły siĂŞ koguty. - Dobrze Mareczku, a jaki z tego moraÂł? - Nie z kaÂżdego jajka
wylĂŞga siĂŞ kura - tak powiedzieli rodzice. - Bardzo Âładnie. No i wreszcie grande finale,
czyli prymus Jasio (pani juÂż Âłyka valium): - Ociec to mnie tak pedziaÂł: KiedyÂś dziadek Staszek
w czasie wojny byÂł cichociemnym. No i zrzucali go na spadochronie nad PolskÂą. MiaÂł przy
sobie tylko mundur, giwerê, sto naboi, nó¿ i butelkê szkockiej whisky. 50 metrów nad ziemi¹
zauwaÂżyÂł, Âże leci w Âśrodek niemieckiego garnizonu. Niemcy juÂż go wypatrzyli, wiĂŞc dziadek
Staszek wychla³ ca³¹ whisky naraz, ¿eby siê nie st³uk³a, odpi¹³ spadochron i spad³ z 20
metrĂłw w sam Âśrodek niemieckiego garnizonu. I tu dawajta ! Pandemonium ! Dziadek Staszek
pruje z giwerki ! Niemcy walÂą siĂŞ na ziemiĂŞ jak afgaĂąskie domki! Juchy wiĂŞcej niÂż na filmach
z gubernatorem Arnoldem. Z 80 ubi³ i jak skoùczy³y mu siê pestki, wyj¹³ nó¿ i kosi niemrów
jak Boryna zboÂże. Na trzydziestym klinga poszÂłaaaa, pozostaÂłych dziadek z***** z buta i uciekÂł...
W klasie konsternacja. Pani, mimo valium - w spazmach, pyta siĂŞ : - ÂŚliczna historyjka
dziecko, ale jaki moraÂł ? - TeÂż siĂŞ taty pytaÂłem a on na to: "Nie wk***** dziadka Staszka
jak se popije"

"Czas humoru" powraca:
http://film.wp.pl/idGallery,4925,idPhot … leria.html

Monika powiedzia³a mi ostatnio, ¿e mo¿na toto obejrzeÌ na youtube. Rewelacja. W³aœnie zacz¹³em siê przymierzaÌ. Niezwykle urokliwe ma ten ekskrement komentarze: "odda³byœ ¿ycie za ten kraj?". Smutno to pisaÌ, ale za taki, jak dziœ... byÌ mo¿e by³bym sk³onny raczej zacytowaÌ Rydza: nie oddamy nawet guzika [...]. Potworne. Kiedyœ ten kraj, to byli przede wszystkim ludzie, dziœ g³ównie architektura - której zreszt¹ niebawem skutecznie pozbawi¹ nas deweloperzy wspólnie z konserwatorami. I dobrze, niczego nie bêdê musia³ oddawaÌ.

emka 1471 napisał:

A co do ludzi - myÂślisz Krzysztof Âże naprawdĂŞ nikt by siĂŞ obecnie nie znalazÂł? Taki co by za ojczyznĂŞ? RozmawialiÂśmy o tym ostatnio na Wojnickiej i doszliÂśmy do caÂłkiem pozytywnych wnioskĂłw

To chyba nie ze mnÂą

Ojczyzna, o któr¹ walczyli tamci, by³a inna. Tam by³a ziemia i tam by³ naród, œwiadomy tego, ¿e jest narodem i ¿e to jego ziemia. Dziœ to kraj emigrantów - wewnêtrznych, zewnêtrznych (z jakiejœ Azji czy inszej Afryki) i oczekuj¹cych (kiedy by tu wyjechaÌ i gdzie?). Nic nikogo z tym terenem nie wi¹¿e. Nie ma ojczyzny, przepad³a w 1944. Nie ma nawet mojej ma³ej ojczyzny, zaludniaj¹ j¹ miejscowi outsiderzy, Azjaci i ambitni a bezwzglêdni wieœniacy. Nie ma za co gin¹Ì, nie ma nawet za co oddaÌ guzika. W³¹czyÌ telewizor i obejrzeÌ coœ amerykaùskiego - to tylko warto.

NarzekaĂŚ? Chyba co innego przez to rozumiemy.

Ja coœ (czasem) próbujê robiÌ. A spojrzenie na œwiat mam, jakie mam - trudno, nie musi siê podobaÌ. Te¿ je uwa¿am za wstrêtne, ale jakoœ nie potrafiê mieÌ innego. Mam zreszt¹ ca³¹ masê o wiele jeszcze gorszych i znacznie mniej grzecznych pogl¹dów, którymi siê publicznie nie dzielê - i nic siê na to nie poradzi.

Przypomina mi siê dyskusja na œp. forum MPW, na temat, czy dziœ poszlibyœmy do powstania. Jak nietrudno zgadn¹Ì, wszyscy raczej twierdzili, ¿e naturalnie, oczywiœcie, czemu nie, na pewno... O ile pamiêtam, ja jeden napisa³em (prowokacyjnie - tak pewnie wiêkszoœÌ pomyœla³a), ¿e nie wiem. Bo nie wiem.

Pewnie siê nieco zbyt skrótowo tu i ówdzie powyra¿a³em - jak to ja. Mam ochotê (ba, muszê) odpowiedzieÌ, ale chwilkê to chyba bêdzie musia³o zaczekaÌ. Podejrzewam, ¿e dziœ mi siê nie uda. To, co piszesz - jak widzê, w sporym wzburzeniu - wymaga odpowiedzi wyczerpuj¹cej, precyzyjnej i jednoznacznej, nie poddaj¹cej siê interpretacjom. Nie bêdê dziœ ci¹gn¹Ì tematu, bo dopiero wpad³em i sporo jeszcze dziœ przede mn¹ (a za godzinê z minutami muszê obejrzeÌ kolejny odcinek Dzie³a). Jutro bêdê pisa³. Pewnie pó³ dnia, trudno. Siê narozrabia³o, siê musi to i owo ponaœwietlaÌ

YasMan69 napisał:

chrisfox napisał:

Ojczyzna, o ktĂłrÂą walczyli tamci, byÂła inna. Tam byÂła ziemia i tam byÂł narĂłd, Âświadomy tego, Âże jest narodem i Âże to jego ziemia.

Piszesz jak nacjonalista, jak skrajny narodowiec. ÂŻe niby co Polska to jeden narĂłd? monolit?
a ci ÂŻydzi ktĂłrych Âślady tropisz  z takÂą pasjÂą ktĂłrÂą podziwiam, to byli SÂłowianie? a moÂże kosmici?

Tu siĂŞ rozpĂŞdziÂłem fatalnie. Co innego myÂślaÂłem, co innego siĂŞ wystukaÂło. PiszÂąc owo nieszczĂŞsne sÂłowo „narĂłd”, miaÂłem na myÂśli obywateli, nie interesujÂąc siĂŞ: Polak, ÂŻyd, Tatar czy inszy Niemiec. JakoÂś tak odruchowo, myÂślÂąc o tamtym paĂąstwie, pamiĂŞtam o takich podziaÂłach jedynie w kontekÂście konkretnych wydarzeĂą, majÂących zwiÂązek z ró¿nicami narodowoÂściowymi – przy innych okazjach nigdy nie miaÂły one dla mnie znaczenia. StÂąd przejĂŞzyczenie – muszĂŞ przyznaĂŚ, fatalne – za ktĂłre przepraszam, naprawdĂŞ mi wstyd, zwÂłaszcza, Âże zawsze staram siĂŞ wysÂławiaĂŚ precyzyjnie. MiaÂło byĂŚ „spoÂłeczeĂąstwo”, napisaÂłem „narĂłd”. Nie powinienem tego ujmowaĂŚ w taki sposĂłb, wyszÂło naprawdĂŞ niezrozumiale.

A wÂłaÂśnie, (moi) ÂŻydzi... PomijajÂąc fascynujÂącÂą kulturĂŞ, w gruncie rzeczy interesujÂą mnie przede wszystkim, jako czÂłonkowie spoÂłeczeĂąstwa. PrzyglÂądam siĂŞ im pamiĂŞtajÂąc o odmiennoÂści – bo to w koĂącu ta odmiennoœÌ miaÂła zwiÂązek z tym, co siĂŞ dziaÂło – ale bez sztucznego dzielenia historii na polskÂą i ÂżydowskÂą. Co do samej owej odmiennoÂści, to teÂż przecieÂż bzdura - w koĂącu oprĂłcz tych, nie mĂłwiÂących nawet po polsku, za ÂŻydĂłw uznano takÂże ludzi, ktĂłrzy z nimi pod Âżadnym wzglĂŞdem nie mieli nic wspĂłlnego. W Warszawie, getto jest dla mnie pojĂŞciem g³ównie topograficznym, nie oddzielam „ich” Muranowa, Mirowa czy Grzybowa od „naszego” – to by dopiero byÂła gÂłupota. To w takim pojmowaniu - oddzielnie historia polskich ÂŻydĂłw, oddzielnie historia polskich PolakĂłw, oddzielnie historia polskich... mniejsza kogo - moim zdaniem, kryje siĂŞ rasistowskie, ksenofobiczne spojrzenie. Wszystko jedno, z ktĂłrej strony.

JedÂźmy dalej. Trzeba, to trzeba

chrisfox napisał:

Nie ma ojczyzny, przepadÂła w 1944. Nie ma nawet mojej maÂłej ojczyzny, zaludniajÂą jÂą miejscowi outsiderzy, Azjaci i ambitni a bezwzglĂŞdni wieÂśniacy.

Zawsze mi siĂŞ wydawaÂło, Âże z treÂści pierwszego zdania, nie bĂŞdĂŞ siĂŞ musiaÂł tÂłumaczyĂŚ. Dla pewnoÂści jednak... NaprawdĂŞ uwaÂżam rok 1944 za koniec Polski, z jakÂą chciaÂłbym siĂŞ utoÂżsamiaĂŚ. Rok 1939 byÂł koĂącem normalnej paĂąstwowoÂści, 1944 to juÂż naprawdĂŞ koniec: hekatomba ludnoÂści Warszawy, zniszczenie miasta przy aprobujÂącym milczeniu zza WisÂły, kanalie przy wÂładzy... Ruina cywilizacji – takÂże w sferze wartoÂści, kultury. Koniec. Nie twierdzĂŞ, Âże tamto paĂąstwo byÂło nadzwyczajne. O ile wiem, nie byÂło. Inna rzecz, Âże przymierzanie go do wspó³czesnych standardĂłw, to operacja wysoce niemÂądra. Jednak – pomijajÂąc nieporĂłwnywalne wartoÂści niematerialne: kulturalne i patriotyczne – wystarczy zestawiĂŚ dokonania w ciÂągu ostatnich dwudziestu lat, z tym, co uczyniono od zera, w Dwudziestoleciu. O czym tu mĂłwiĂŚ...

O mojej maÂłej ojczyÂźnie, teÂż wyraziÂłem siĂŞ enigmatycznie. A zawsze mi w tym momencie chodzi wy³¹cznie o poÂłudniowy MuranĂłw, miejsce, gdzie spĂŞdziÂłem pó³ Âżycia. I naprawdĂŞ, sytuacja demograficzna tak mniej wiĂŞcej tam wyglÂąda. Dwie grupy autochtonĂłw – wymierajÂące pokolenie lekko przedwojenne i trochĂŞ ich dzieci, ktĂłrym nie udaÂło siĂŞ przeprowadziĂŚ w Âżadne lepsze miejsce. TrochĂŞ obcokrajowcĂłw (owszem, najwiĂŞcej z Azji), i trochĂŞ tych, ktĂłrzy pojawili siĂŞ w Warszawie korzystajÂąc z ostatnich przemian. Marne to miejsce, naprawdĂŞ. Bo niby kto ma je traktowaĂŚ jak swojÂą maÂła ojczyznĂŞ, skoro najstarsi nie majÂą tam korzeni (wiĂŞkszoœÌ to ludnoœÌ napÂływowa - ci, ktĂłrzy awansowali spoÂłecznie w czasach stalinowskich), Âśrednie miejscowe pokolenie przejawia raczej zainteresowanie zupeÂłnie czym innym a reszta – wiadomo. TroszkĂŞ mi siĂŞ to kojarzy z NowÂą HutÂą, ale tam chyba nie jest aÂż tak Âźle.

No i wreszcie (a myÂślaÂłem, Âże nie bĂŞdĂŞ musiaÂł ) – o ambitnych a bezwzglĂŞdnych wieÂśniakach. Po pierwsze, wieÂśniactwo jest dla mnie stanem ÂświadomoÂści, nie okreÂśleniem miejsca urodzenia – choĂŚby tylko dlatego, Âże na to drugie nie mamy wpÂływu. Ale nie, nie tylko. Znam caÂłe Âżycie mieszkajÂących w stolicy wieÂśniakĂłw i bardzo ciekawych ludzi z miejscowoÂści, ktĂłre trudno znaleŸÌ nawet na dokÂładnej mapie. Tak, jak z brzydkim sÂłowem na literĂŞ „k” – ono teÂż nie oznacza profesji (ani nie wi¹¿e siĂŞ z pÂłciÂą) – to jedynie dosadne okreÂślenie szczegĂłlnego zestawu cech charakteru JuÂż strasznie wiele o tym pisaÂłem, ale chyba muszĂŞ raz jeszcze, bo naprawdĂŞ nie chciaÂłbym nikogo uraziĂŚ. Nie dzielĂŞ ludzi wedÂług miejsca, skÂąd pochodzÂą – choĂŚ jest faktem, z ktĂłrym chyba nikt nie bĂŞdzie chciaÂł dyskutowaĂŚ, Âże Âśrodowisko, w ktĂłrym dorastamy, ksztaÂłtuje wiele naszych zdolnoÂści i preferencji i trudno oczekiwaĂŚ, Âżeby ktoÂś wychowany w leÂśniczĂłwce, rĂłwnie swobodnie czuÂł siĂŞ na warszawskiej ulicy, jak miejscowi. CoÂś w tym zÂłego? Nie jesteÂśmy jednakowi, co nie oznacza, Âże jedni sÂą lepsi a inni gorsi, tylko dlatego, Âże wywodzÂą siĂŞ z ró¿nych Âśrodowisk. MuszĂŞ przyznaĂŚ, Âże niestety, moje osobiste (a trochĂŞ rĂłwnieÂż i zaobserwowane, czy zasÂłyszane) kontakty zawodowe z przedstawicielami najÂświeÂższych imigrantĂłw, nie byÂły specjalnie udane. Byli ambitni, to dobrze. Pozbawieni przy tym jakiejkolwiek moralnoÂści, wiecznie sobie nawzajem podkÂładajÂący ÂświniĂŞ – aby siĂŞ przypodobaĂŚ zwierzchnikom, utrÂąciĂŚ kolegĂŞ, albo tylko tak, po prostu. Owszem, z zainteresowaniami: bryczka, sport, gorzaÂła, panienki (czasem jeszcze kino). I – moÂżna mi wierzyĂŚ albo nie – nie byli to bynajmniej ludzie z ekip sprzÂątajÂących ani ochroniarze. Naturalnie, bardzo im siĂŞ w Warszawie nie podobaÂło: miasto jest brzydkie a miejscowi wstrĂŞtni – ale trzymali siĂŞ tego paskudztwa wszelkimi koĂączynami. NaprawdĂŞ wiele takich osĂłb spotkaÂłem i wci¹¿ na przedstawicieli tego nurtu filozoficznego trafiam. Nie generalizujĂŞ, ale to naprawdĂŞ sÂą bezwzglĂŞdni, ambitni wieÂśniacy. Ohydna rasa, dziÂś pewnie kilkadziesiÂąt procent mieszkaĂącĂłw mojego (mojego? wolne Âżarty ) miasta. MoÂże ich dzieci bĂŞdÂą troszkĂŞ inne, ale przecieÂż dlaczego by miaÂły byĂŚ, wychowywane przez takich. Za nich wÂłaÂśnie, nie pĂłjdĂŞ walczyĂŚ – choĂŚby to byÂła tylko formalnoœÌ. Nie oddam nawet guzika od (paĂąstwowego zresztÂą) munduru.

Natomiast, co do tych s³ów:

YasMan69 napisał:

ja te¿ jestem "ambitnym i bezwzglêdnym wieœniakiem" - bo pochodzê w zasadzie ze wsi, na wsi siê kszta³towa³em, staram siê byÌ ambitny i do Warszawy przyjecha³em kilka lat temu coœ osi¹gn¹Ì.

Jest na tym forum kilka moich wypowiedzi, bardzo wyraÂźnie opisujÂących, co o Tobie, czy innych naszych wspaniaÂłych Kolegach, nie legitymujÂących siĂŞ miejscowym rodowodem, sÂądzĂŞ – i dlaczego sÂądzĂŞ akurat tak. Wiem, Âże to dla Was Âżadna nobilitacja, ale ja siĂŞ czujĂŞ w porzÂądku, staraÂłem siĂŞ wyjaÂśniĂŚ. Szybciutko znalazÂłem akurat jednÂą (i nie bĂŞdĂŞ, nie mam czasu szukaĂŚ dalej), ale jest ich wiĂŞcej. O, tu – post #6 http://kolejkamarecka.pun.pl/viewtopic.php?id=529 (u kielmona chyba teÂż coÂś na ten temat byĂŚ powinno)

Wybacz (wybaczcie). Nie zamierzam przy kaÂżdym uÂżyciu sÂłowa „wieÂśniacy”, „przybysze”, „gastarbeiterzy” czy czegoÂś podobnego, dodawaĂŚ przypisu w stylu: „z przyczyn oczywistych nie dotyczy JaÂśka, Gajosa, ...itd.”. To by dopiero byÂło ÂżenujÂące. ZakÂładam (na wyrost?), Âże wszyscy wiedzÂą, o kim przy takich okazjach zÂłoÂśliwie piszĂŞ a o kim na pewno nie. JeÂśli ktoÂś nie wie... MoÂże niech zapyta wprost? Ja juÂż nie mam siÂły wci¹¿ siĂŞ krygowaĂŚ. MyÂślĂŞ, jak myÂślĂŞ i piszĂŞ, jak piszĂŞ. SzanujĂŞ, kogo szanujĂŞ – a kogo nie, to nie Trudno, nikt nie jest doskonaÂły.

Jeszcze tylko pozwolĂŞ sobie na drobniutkÂą zÂłoÂśliwoœÌ – po prostu nie mogĂŞ tego nie uczyniĂŚ, bo to by byÂło sprzeniewierzenie siĂŞ sobie. Piszesz, Âże „nie zagraÂża nam wojna z Âżadnym z sÂąsiadĂłw, moÂżna mĂłwiĂŚ i pisaĂŚ co siĂŞ chce”. NaprawdĂŞ? Oj, to jest lepiej, niÂż myÂślaÂłem.

(wybacz, JaÂśku, jeÂśli CiĂŞ mimo wszystko gdzieÂś dotkn¹³em – nie byÂło to moim zamiarem, naprawdĂŞ)

I wreszcie. W jednym siĂŞ z TobÂą zgadzam caÂłkowicie. TeÂż jestem wdziĂŞczny, Âże mogĂŞ ÂżyĂŚ tu i teraz. No, moÂże bardziej by mi odpowiadaÂła Nowa Zelandia (Âłagodny klimat, u nas nie mogĂŞ wytrzymaĂŚ), ale tak, jak jest, nie jest Âźle.

MĂŞczÂące to byÂło wyjaÂśnianie, ale konieczne. SiĂŞ narozrabiaÂło... itd. Trzeba odpokutowaĂŚ. I nie mam tu Âżadnych obiekcji, nie jestem nieomylny (Wasze szczĂŞÂście )

Otwartych rozmĂłw, naprawdĂŞ (moÂże niektĂłrzy to juÂż wiedzÂą, moÂże nie) jestem wielkim zwolennikiem. A i odrobina pokory nikomu jeszcze nie zaszkodziÂła. Nic mi z gÂłowy z tego tytuÂłu nie spadÂło i nie spadnie. Tamte wypowiedzi byÂły mocno niefortunne - choĂŚ merytorycznie jestem w stanie ich broniĂŚ *. Forma siĂŞ zupeÂłnie nie udaÂła - i za to Was wszystkich szczerze przepraszam. Nie za to, co myÂślĂŞ. Za to, Âże nie potrafiÂłem tego przekazaĂŚ.

*) i w razie czego, broniĂŚ bĂŞdĂŞ