Kolejka Marecka - zaciekawiamy Warszawą

astrowiktor napisał:

wolałbym, żeby tak faktycznie było bo już sobie to zwizualizowałem mózgowo

Ano, właśnie. Ja bym też nieraz wolał, żeby kiedyś było tak, jak bym wolał.

Innymi słowy:
- daty nie pasują do koncepcji - tym gorzej dla dat
- (ale) fotki sprzed budynku nr 44 i 50 wykonano w 1938 - wyjątkowo - za to te z budynkami 39, 41, 43, 47, 48, 51, 53, 55 i 57 datowano kiedy indziej i fałszywie
- do datowania zdjęć z budynkami 30 i 32 (wspomniałem wyżej coś o jakimś filmie) nie ma sensu się odnosić, bo nie pasują do koncepcji

Tak między nami mówiąc, widoczek z numerem 50 wcale mnie nie przekonuje (a mam go, owszem, w niezłej rozdzielczości i chwilkę się przyglądałem). Zwłaszcza, że obrazki z sąsiedztwa mówią coś całkiem innego. Niczego nie wykluczam, co nie zmienia faktu, że odnoszę wrażenie, iż strasznie chciałbyś coś udowodnić. Najprościej byłoby znaleźć dowody.

Argumentację typu "wystraszyły się i odjechały" zostawmy może nieco młodszym.

Chwilowo mam gorszy problem. Niejaki Hermann Hoefle mi się rozdwoił. Na zdjęciach wygląda jak jeden a życiorysy ma dwa, całkiem odmienne (łącznie z datami). Wolałbym, żeby on był jeden - najlepiej ten, który ponoć przygrywał na organach księdzu Tiso - ale który to właściwie był? Nie napiszę, że ten, choć bym wolał

Zapytam o nawierzchnię Wolskiej jednego z sierpniowych spacerowiczów - choć wątpię, aby dokładnie pamiętał, bo opowiada głównie o tym, że w ostatniej chwili z powodu czyjegoś kaprysu pozwolono mu jeszcze trochę pożyć.

Obiecałem zapytać świadka. Nic wiążącego, ale zawsze. Nie jest pewien - mówi, że raczej była tam kostka, natomiast betonowych nawierzchni z przedwojennej czy okupacyjnej Warszawy nie pamięta w ogóle.

O tym też pisałem, nieco wyżej, ale jakoś się nie spodobało


(sporo później, ale nie chcę dodawać kolejnego posta z dwoma zdaniami)

Zapoznałem się właśnie z krótką instrukcją projektowania nawierzchni z kostki. Napisano tam m. in., że bruk obciążony ruchem kołowym, powinno się układać na podbudowie z chudego betonu.

Okej Krisfox. Takie info jest rozwiązaniem w salomonowym stylu ;) Jakby nie patrzeć, było to wybetonowanie Wolskiej.
(nie przeczytałem Twojego dopisku, byłem w trakcie pisania posta)

Naprawdę, dramatycznie nie mam teraz czasu - ale znalazł się pomysł, który - moim zdaniem - jest wyjaśnieniem (bez mieszania w to niejakiego Salomona). Obrazek datowany 1937, ale być może odrobinę wcześniejszy.



W oddali widać wiadukt, zdjęcie wykonane z zachodu. To jest ten odcinek, na którym później pojawiła się owa jasna "rybia łuska". Zapewne tam (dalej na wschód), gdzie była skandynawka, kostkę ponownie ułożono na betonowej podbudowie. Tu zaś, po wykonaniu podbudowy położono jasny granit. Skądinąd, taka nawierzchnia rzeczywiście z natury jest od skandynawki znacznie gładsza. I tyle ode mnie.

Jestem człowiek zgodny i ostatecznie mogę się ukorzyć.

(moje trzecie ukochane źródło cytatów po Piśmie i Kaziku - wpiszcie tę frazę w wyszukiwarkę i zobaczycie, co wyskoczy )

(skądinąd nie, nie sądzę, abym akurat teraz musiał )

To na pewno jest "Ursus"? Chyba ursusowe (dwie) hale wygladały inaczej...?
Pierwsze ze zdjęć widziałem z lakonicznym podpisem "Płocka w płomieniach", drugie "Grupa podpalaczy przed płonącą fabryką na ul. Płockiej" (pierwszy pan podpalacz z lewej to niejaki Pipper, a fotka jest Mensebacha).
Jedyna duża fabryka na Płockiej to "Nehring" z Płockiej 44 (choć spotkałem się też z inna nazwą: "Hamulec").

Ten rejon szczególnie mnie interesuje, bo - być może w tym samym czasie - dwa numery dalej mordowano moją rodzinę.
Ale pewności nie mam. Pytam bo, jak zwykle, jestem bardzo ciekawy ;) .

Ostatnio edytowany przez astrowiktor (9.07.2010 01:22:36)

Ale to nie wszystko :)
Dosłownie pół h temu, jak codzień po południowej drzemce, przeglądałem Życie Techniczne (nr 4/1938) i w bardzo ciekawym, i emocjonującym podsumowaniu wrażen z IV. Polskiego Kongresu drogowego znalazłem taki oto txt, copy-paste, cytuję:

"Odnośnie spraw techniki drogowej Kongres zaleca stosowanie w Polsce nawierzchni betonowych ze względu na posiadane surowce, podkreślając ich wyższość nad makadamami cementowymi. Te ostatnie mogą być pożyteczne jako fundament pod pokrowce bitumiczne na odcinkach ocienionych.
Przy budowie dwuwarstwowej nawierzchni betonowej użycie w dolnej warstwie kamienia łamanego zaklinowanego betonem może w pewnych wypadkach obniżyć koszty budowy.
W dobrych warunkach podłoża można układać nawierzchnię betonową bezpośrednio na gruncie.
Przy małej intensywności ruchu można zastąpić w górnej warstwie twarde grysy, przez twardy żwir rzeczny odpowiednich wymiarów, — należy robić próby i badania w tym kierunku.
Kongres zaleca polskiemu przemysłowi cementowemu prowadzenie badań w kierunku zmniejszenia skurczu cementów stosowanych w nawierzchniach betonowych.
Płyty kamiennobetonowe mogą być stosowane w odpowiednich warunkach przy mniejszym ruchu i taniości odpowiednich materiałów, jednak należy czynić tu dalsze badania."

I co Ty na to KrisieFoxie?

co zlego to nie ja ;)
ukłony
etc.

Jak to nie związany? A jak w kontekście cytatu z ŻT wygląda owy "brak jednoznaczności między najazdem betoniarek a wybetonowaniem nawierzchni"? lub "betonowa wylewka pod kostkę"?
To chyba jednoznacznie wskazuje, że Wolska mogła mieć beton na przedzie (czyli wracamy do mojego pierwotnego pytania w tym wątku). Żeby argumenty się dostatecznie związały i utwardziły załączam kolejną fotkę z "Wola ongi i dziś" (przefrunąłem nad nią poprzednio bezmyślnie):



(nie ma raczej sensu, żebym wrzucał większą rozdz. bo dalej już tylko raster; wg. mnie jest faktycznie "gładko jak stół")

Sam się zaskoczyłem tą fotką, bo byłem przekonany, że jeśli mój beton ukochany tam był to tylko do wiaduktu, a tutaj jedziemy na czołowkę z cerkwią św. Klimaka! Jest przecież zdjęcie, które wrzuciłeś i mój cytat o kostce bazaltowej. Tyle, że należy wziąć pod uwagę, że pas dla aut podwyższał się pod wiaduktem a ta kostka szła dołem (lub raczej: obniżały się tramwaje, a woziki szły równo).

Proponuję przyjąć wolski beton na klatę  i pogdybać nad dokładną lokalizacją (bo teraz mamy odcinek już niemalże od Redutowej do - najprawdopodobniej - Skierniewickiej). Co do długości odcinka to - i tu znów użyję "Wola ongi i dziś":



i chyba należałoby przyjąć, że to był jeden odcinek, którym wymieniłem powyżej (zmierzę na Mapie-Która-Zawsze-Nie-Działa, czy długość odcinka jest zgodna). Dalej na wschód faktycznie nie widać śladu betonu. (No, może poza moją małą wątpliwością co do Michlera).

I tu - płynnie i niezwykle zgrabnie - nawiążę do zagadnienia, które wyszło rykoszetem - czyli datowania zdjęć w RF.
Kris, oczywiście nie przoczyłem Twojego argumentu z kinem oraz z kostką vis a vis Michlera - przed Franaszkiem, jak delikatnie mi zasugerowałeś. ;) Nie mówiłem przecież, że wszystkie zdjęcia z RF mają coś nie teges z datami, byłem tylko ciekawy genezy tego datowania.
Żeby zilustrować zagadkę wrzucam fotkę (chociaż podpis jest tu istotny) rzeczonej Wolskiej 40:



Nie wiem, może to jest tylko błąd autora art. w "Zeszytach Wolskich" lub, jak to się kiedyś mówiło, "omyłka zecerska" :)
a moze jednak coś jest na rzeczy..?
.

Ostatnio edytowany przez astrowiktor (9.07.2010 01:25:03)

Ze zdjęcia tej jakości nic nie wynika - i jeśli sam tego nie widzisz, na nic moje (czy nawet nie moje) najrozwleklejsze tłumaczenia - a ja nie mam w ciągu najbliższych kilkunastu dni czasu na walenie głową w ścianę. Nie będę w nieskończoność pisał rzeczy oczywistych.

Drobna ilustracja:

astrowiktor napisał:

należy wziąć pod uwagę, że pas dla aut podwyższał się pod wiaduktem a ta kostka szła dołem (lub raczej: obniżały się tramwaje, a woziki szły równo).

A, to coś nowego, nie wiedziałem Genialna koncepcja. I tak na każdym kroku.

Nie będę wciąż pisać, jak było a jak nie było i dlaczego tak było a inaczej nie było. Wszystko, czy prawie wszystko, jest na zdjęciach - trzeba tylko oglądać uważnie także te, które nam się nie podobają, bo nie pasują. Skoro patrzysz i nie chcesz widzieć - cóż ja mogę?

A z datowaniem zdjęć... Gdybym żył jeszcze z pięćset lat, pewnie bym o tym napisał fajną książeczkę. Najświeższy kwiatek, wczorajszy, z Kobielskiego (s. 59 - nie mam tego na dysku a skanować nie mam czasu, gdyż prowadzę bezsensowne dyskusje). Podpis brzmi: Fotografia K. Beyera z 1886 roku. Na pierwszym planie fronton Pałacu pod Blachą (...). No i milutko. Dalej widać wiadukt Pancera... oj, coś niedobrze, on się nad Wisłą urywa. Kierbedzia ruscy ukradli, jak nic. Gołym okiem widać, że to obrazek powstały w latach 1846-64 (oczywiście, wiadomo, przed 1864).

(a swoją drogą, na wiadukcie nawierzchnia gładka, jak stół - jak nic, beton)

Kończę, bardzo poważnie. Dalej wygłupiać się (może) będę mógł w drugiej połowie sierpnia. Parę osób wie, że w tej chwili rzeczywiście mam się czym zająć, całej ludzkości nie będę się opowiadał